Znowu mieliśmy iluzję, że żyjemy... : dzienniki i pamiętniki z Galicji Wschodniej

Książka

W koszyku

oceń

Znowu mieliśmy iluzję, że żyjemy... : dzienniki i pamiętniki z Galicji Wschodniej / redakcja naukowa i wstęp Aleksandra Bańkowska. - Wydanie pierwsze. - Warszawa : Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2022. - 287, [4] strony : faksymilia, fotografie, ilustracje, portrety ; 25 cm.

(Biblioteka Świadectw Zagłady)

Autor

Bańkowska Aleksandra (1980- ) Redakcja

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka Publikacje naukowe

Przynależność kulturowa

Literatura polska Literatura żydowska

Temat

Binder, Elza (1921-1942) Urman, Jerzy Feliks (1932-1943) Strassler, Szymon (1920-1981) Wagner, Rózia (1915-?) II wojna światowa (1939-1945) Holokaust Okupacja niemiecka Polski (1939-1945) Ratowanie Żydów i pomoc Żydom (1939-1945) Ukrywanie się Żydów (1939-1945) Żydzi Galicja (kraina historyczna) Generalne Gubernatorstwo (1939-1945) Kresy wschodnie Rzeczypospolitej Polska

Gatunek

Dzienniki Pamiętniki i wspomnienia Edycja krytyczna Wydawnictwo źródłowe

Dziedzina i ujęcie

Historia

Tytuł serii

Biblioteka Świadectw Zagłady

Instytucja

Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów

W czterech dziennikach i pamiętnikach publikowanych w tym tomie czytelnik znajdzie zapisy różnych doświadczeń Żydów w dystrykcie Galicja Generalnego Gubernatorstwa.

Autorami są ludzie młodzi i bardzo młodzi: gdy wybuchła wojna niemiecko-sowiecka, Rózia Wagner miała 26 lat, Elza Binder i Szymon Strassler po 21, a Jerzy Urman - 9. Autorzy byli świadkami i ofiarami pogromów, żyli w żałobie po stracie bliskich w pierwszych masowych egzekucjach, walczyli o przetrwanie w gettach i kryjówkach.

Historia Zagłady w Galicji Wschodniej to ciąg wydarzeń, w którym niemal nie występują okresy względnego spokoju i stabilizacji, jakie można zaobserwować w pozostałych dystryktach Generalnego Gubernatorstwa. "Znowu mieliśmy iluzję, że żyjemy" - napisała Rózia Wagner w odniesieniu do okresu po deportacji 15 tysięcy Żydów lwowskich do Bełżca w marcu 1942 r. Jej rodzina ocalała i posiadała odpowiednie dokumenty zatrudnienia, była więc w dobrej sytuacji. Rózia miała jednak głębokie i uzasadnione przekonanie, że to potrwa tylko chwilę. Jej rodzina nie żyje naprawdę - ma iluzję, że żyje, bo każdy dzień może przynieść kolejną selekcję, deportację czy egzekucję.

O każdym z autorów i bohaterów prezentowanych tekstów można powiedzieć to samo: żył(a) cały czas na wulkanie, który co chwila wybuchał, pochłaniając kolejne ofiary. Przerwy między kolejnymi wybuchami miały posmak nieprawdziwości, złudzenia, tymczasowości.

zob. w.bibliotece.pl

Pliki multimedialne:

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 385931 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca finansowania

Praca naukowa finansowana w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą Narodowy Program Rozwoju Humanistyki w latach 2014-2017