„Pomimo rozwoju mechanizacji i seryjnej produkcji swoistą wartość ma nadal rękodzieło i te jego wytwory, które odpowiadają określonej konwencji. W tradycyjnej twórczości ludowej owe konwencje wyznaczał pokoleniowy przekaz umiejętności, surowiec, technika i narzędzia pracy. Ważną rolę odgrywały również kompozycja, kolorystyka i elementy zdobnicze. Tradycyjne wyroby były także wynikiem panującego obyczaju i usankcjonowanych społecznie upodobań, a także miejscowych warunków ekonomiczno-gospodarczych. Jednym słowem, twórczość i wytwórczość kształtowało określone środowisko, a wraz z nim i wydarzenia dziejowe oraz struktury etniczne. [...] Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie tradycyjnych form wytworów, jakie powstały głównie w środowiskach wiejskich oraz robotniczych i tym środowiskom służyły, ich wartości artystycznych oraz estetycznych. Podjęto w niej próbę odpowiedzi na pytanie, jak one się rozwijały, zmieniały w czasie i co z nich pozostało do chwili obecnej. Chodzi także o zwrócenie uwagi na stopień, w jakim owe dawne wytwory i elementy zdobnicze są wykorzystywane lub wzbogacane nowymi pomysłami, komu służą oraz jaka jest ich funkcja w życiu współczesnym. Postanowiono w niej zaprezentować obecny stan twórczości ludowej, zarówno wytworów, jak i twórców, którzy żyją i pracują na rozległym terenie — nie tylko na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim, ale i na innych okolicznych ziemiach leżących obecnie w granicach województw: katowickiego, opolskiego, bielsko- bialskiego i częstochowskiego". [Przedmowa, fragm.]