SOWA OPAC : Katalog centralny WBP w Opolu

1 result

Book

In basket

rate

Wieczór u księżnej de Guermantes / Marcel Proust ; tłumaczenie i wstęp Anna Zofia Jaksender. - Wydanie pierwsze. - Kraków : Fundacja Gutenberg Na Rzecz Kultury i Nauki, 2021. - 98, [6] stron ; 20 cm.

(Biblioteka Francuska)

Author

Proust Marcel (1871-1922) Autor Jaksender Anna Tłumaczenie

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura francuska

Genre/Form

Opowiadania i nowele

Tytuł serii

Biblioteka Francuska - Wydawnictwo Eperons-Ostrogi

Instytucja

Fundacja Gutenberg

Projekt powstał przy współpracy z Wydawnictwem Ostrogi.

Przedstawiamy tłumaczenie Zeszytu 51 Marcela Prousta, nadając temu zbiorowi tekstów tytuł "Wieczór u księżnej de Guermantes". Transkrypcja tego brulionu znalazła się w publikacji Henri Bonnet’a i Bernarda Claraca, zawierającej bruliony Prousta z czasów przygotowań do "Czasu odnalezionego", czyli najprawdopodobniej z lat 1909-1916. Czym jednak są Zeszyty? Większość z nich została spalona na polecenie samego pisarza najprawdopodobniej przez Celestę Albaret, nieliczne się zachowały, być może dlatego, że Proust potrzebował je nadal do swojej pracy.

Tekst końcowego rozdziału "Czasu odnalezionego", którego zarys można odnaleźć właśnie w zapiskach z Zeszytu 51, jest rezultatem długiego, wieloletniego dopracowywania. W pierwszej wersji z Zeszytu 51 przyjęcie u księżnej odbywa się wieczorem, a nie o poranku jak w kolejnych wersjach, dlatego został on zatytułowany przez nas "Wieczór u księżnej de Guermantes".

W roku 1909 Proust zaczął pisać "Bal kostiumowy", opowiadanie o doświadczeniu upływającego czasu, o rozmowach podczas wizyty w salonie po piętnastu czy dwudziestu latach nieobecności. Pierwszą wersję znajdujemy w Zeszycie 51, najstarszym ze wszystkich, które znamy, zawierającym szkic ostatniego rozdziału "Czasu odnalezionego".

Można tu podkreślić, że w "Wieczorze u księżnej de Guermantes" uwidacznia się akcent jaki kładzie Proust na krytykę inteligencji, co jest oznaką tego, że etap sainte-beuve’owski nie jest zbyt odległy. To, co Proust potępia w pisarstwie tego krytyka, odwołuje się do teorii pozytywistycznych Hippolyte’a Taine’a, zarzuca mu nadużywanie inteligencji lub wyłączne posługiwanie się inteligencją. Nie chodzi o to, że Proust pogardza inteligencją, ale o to, że nie jest ona tą władzą poznawczą, która najlepiej ujmuje to, co rzeczywiste i prowadzi do istotnych sądów o naturze poezji. Akcent położony na pokrewieństwo rozważań teoretyczno-literackich pomiędzy brulionami sainte-beuve’owskimi a brulionami powieściowymi wskazuje na moment istotnej przemiany: żeby rozpocząć w roku 1909 pisanie powieści, ze szczątków porzuconego eseju Proust musiał wyłuskać nową formę pisania - narrację podmiotu śniącego, marzącego lub pragnącego zasnąć, pogrążonego w bezsenności i w towarzyszącym tym stanom przypominaniu.

available to loan

This item is available in one branch. Expand information to see details.

Wypożyczalnia Główna

There are copies available to loan: sygn. 369122 (1 egz.)