Poszukiwanie sensu fotografii. Rozmowy o sztuce. to książka Krzysztofa Jureckiego, która jest kontynuacją problematyki podjętej w Słowie o fotografii (wraz z K. Makowskim) z 2003 roku. Publikacja zawiera dwadzieścia rozmów o fotografii, performance, wideo i malarstwie, przeprowadzonych z artystami bardzo znanymi, jak też z tymi mniej znanymi, ale o dużym potencjale twórczym. Wywiady podzielone zostały na grupy. Pierwszą stanowią rozmowy z artystami neoawangardy i Kultury Zrzuty (Andrzej Różycyki, Andrzej Kwietniewski z Łodzi Kaliskiej, Zbigniew Libera i Grzegorz Zygier),którzy czasami dystansują się od jej głównego nurtu (Różycki). Następną – artystki o poglądach feministycznych: Ewa Świdzińska i Magdalena Samborska. Innego rodzaju ideologie, czasami o charakterze zbliżonym do feminizmu, prezentują: Joanna Zastróżna, a zwłaszcza Magda Hueckel i Sylwia Kowalczyk. Dominantą książki są rozmowy z trzeciej grupy na tematy sacrum, religijności lub jej braku, poszukiwania duchowości w aspekcie chrześcijańskim (Zbigniew Treppa, Jan G. Issaieff, Basia Sokołowska),dalekowschodnim (Andrzej Dudek-Dürer, Katarzyna Majak),szamanizmu (Marek Rogulski) czy w technologii wideo (Michał Brzeziński). Ostatnią grupę stanowią artyści wierni medium fotografii, choć o różnych proweniencjach, jak: wykładowca fotografii Waldemar Jama, piktorialista i portrecista Marek Gardulski, jeden z twórców programu „fotografii elementarnej” i „Szkoły jeleniogórskiej” Wojciech Zawadzki oraz przedstawiciel „nowego dokumentu” Ireneusz Zjeżdżałka. K. Jurecki postanowił rozmawiać zarówno z artystami młodego pokolenia urodzonego w latach 70., jak i z twórcami o znaczącym dorobku, których osiągnięcia do tej pory nie zostały podsumowane (Różycki),czy wręcz z outsiderami, dla których zamknięte są państwowe galerie sztuki (Issaieff). Wywiady, będące zasadniczą częścią książki, poprzedza obszerny esej historyczno-krytyczny Piktorializm, nowoczesność oraz awangarda w fotografii polskiej w XX i na początku XXI wieku. Tradycje, kontynuacje, przemiany, będący także analizą ostatnich lat fotografii w aspekcie najważniejszych festiwali fotograficznych, z których jak dotąd niewiele wyniknęło w sensie wylansowania nowych zjawisk artystycznych. Autor zauważa, że fotografia staje się kulturą przesytu i wszędobylskości obrazu fotograficznego, który za moment może stracić swój krytyczny obraz rzeczywistości, stając się najnowszą wersją pop kultury. Ten fragment książki ilustrowany jest pracami m.in. Andrzeja Lecha, Łodzi Kaliskiej, Bogdana Konopki, Janusza Leśniaka, Zofii Rydet, Józefa Szymańczyka, Jerzego Lewczyńskiego i Natalii LL. W ostatniej części zamieszczono często nieznane i niepublikowane do tej pory prace: Z. Libery, G. Zygiera, E. Świdzińskiej, M. Hueckel, M. Rogulskiego, K. Majak, W. Jamy, W. Zawadzkiego. Umieszczono także reprodukcje prac pozostałych artystów (w tym Łodzi Kaliskiej),z którymi K. Jurecki przeprowadził rozmowy. Celem książki jest ukazanie statusu intelektualno-duchowego wybranych twórców w postaci ich wypowiedzi na temat fotografii, sztuki, w tym także myśli teoretycznych, gdyż jest to niezbywalna, a często wręcz niedoceniana czy bagatelizowana część dorobku, który składa się na zrozumienie tego, co nazywany „działalnością artystyczną” czy „sztuką”. Zbyt często w historii fotografii czy historii sztuki polskiej mają swoje ważne miejsce artyści, którzy nigdy nie zaprezentowali oryginalnej myśli teoretycznej na temat fotografii, czy sztuki współczesnej, gdyż tak naprawdę nie mieli nic do powiedzenia, a ich działalność była lub jest jedynie powtarzaniem zabiegów formalnych zaczerpniętych z kultury zachodniej.