Uzdrowisko Krynica należy do grona najstarszych polskich kurortów, jest także powszechnie uznawane za jeden z najlepszych ośrodków lecznictwa uzdrowiskowego w naszym kraju. Ta zasłużona renoma jest wynikiem starań wielu zasłużonych dla rozwoju tego ośrodka ludzi, do których grona należał niewątpliwie profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i pionier polskiej balneologii Józef Dietl. W niniejszym tomie nie znajdzie się jednak artykuł poświęcony omówieniu dokonań tego uczonego na rzecz organizacji lecznictwa uzdrowiskowego w Krynicy i modernizacji całego sektora uzdrowiskowego w Galicji, ponieważ działalność Dietla została już wyczerpująco przedstawiona we wcześniej wydanych tomach serii Kultura uzdrowiskowa w Europie. W tym miejscu należy jednak wspomnieć jego zasługi, miały one bowiem charakter fundamentalny nie tylko dla późniejszego wspaniałego rozwoju uzdrowiska, lecz wcześniej dla przetrwania Krynicy na rynku usług uzdrowiskowych. Bez wprowadzonego przez Dietla programu modernizacji uzdrowiska dalszy rozwój Krynicy i osiągnięcie przez nią statusu jednego z najlepszych polskich uzdrowisk nie byłyby bowiem możliwe. W niniejszym tomie zostaną przedstawione te aspekty historycznego rozwoju Krynicy, które nie zostały wcześniej opisane w poprzednio wydanych tomach serii Kultura uzdrowiskowa w Europie. Opublikowane zostaną badania oryginalne, oparte na obszernej podstawie źródłowej, obejmującej zarówno źródła drukowane, jak i rękopisy, fotografie oraz relacje ustne. Tematyka prac poświęconych historii Krynicy dotyczyć będzie zarówno kwestii związanych z lecznictwem, tworzeniem i rozbudową infrastruktury uzdrowiskowej, jak i z szeroko pojętym zakresem kultury uzdrowiskowej, obejmującej tradycje teatralne i muzyczne, a także kwestie z dziedziny historii obyczajów.