JAK UWIERZYĆ W TO, ŻE NAJBLIŻSZA

NAM OSOBA MOŻE NAS NIE KOCHAĆ?

CZY MOŻNA Z DNIA NA DZIEŃ NIE TYLKO STAĆ SIĘ DLA KOGOŚ

OBOJĘTNYM, ALE WRĘCZ ZOSTAĆ ZNIENAWIDZONYM,

CHOĆ NIC ZŁEGO SIĘ NIE ZROBIŁO?

„TO Evi” to poruszająca historia dwóch kobiet i ich rodzin, których drogi

przecinają się w szpitalu psychiatrycznym. W jaki sposób wojna

i okres powojenny kształtują osobowość i życiowe postawy bohaterek?

Do czego doprowadza to wrażliwą Evi, kto rej relacje z matką są

naznaczone dystansem i chłodem, a kontrastują z nadmiernym

faworyzowaniem syna? Czy i gdzie dziewczyna znajdzie powierniczkę

swoich sekretów? I czy tylko prości ludzie są w stanie

wybaczyć bliźniemu najperfidniejsze grzechy?

Wokół tych pytań krążą rozważania autorki pierwszej części książki

„TO Evi”, przejmującej lektury o miłości, rodzinnych konfliktach, traumach

i poszukiwaniach własnej tożsamości.

AUTORKA PRAGNIE, ABY KAŻDY CZŁOWIEK,

NICZYM TOWARZYSZ OBSERWACYJNY, POCHYLIŁ SIĘ

NAD STAWIANYMI PRZEZ NIĄ PYTANIAMI.

Cała historia dzieje się w czasach PRL-u. Losy dwóch kobiet przecinają się w zaskakującym miejscu. Evi to młoda dziewczyna, której relacje z matką uwarunkowane są przez sytuację polityczną w naszym kraju. Kazia to żona i matka, która pada ofiarą niezrozumienia ze strony męża, a co za tym idzie, zostaje jej odebrana możliwość decydowania o własnym życiu.

Czasy PRL-u i wspomnienia z nimi związane wywołują mieszane uczucia. Niektórzy z sentymentem mówią o życiu ,,za komuny”, inni chcieliby zapomnieć. A Wy jakie macie skojarzenia z tamtym czasem? Coś szczególnie zapadło Wam w pamięci?

" TO Evi, Krzywizny i niedomknięcia" cz. 2

Evi po próbie samobójczej trafia do szpitala psychiatrycznego w Kochanowie, gdzie poznaje Kazimierę Sawicką – kobietę, która traktuje ją jak własne dziecko. Między nimi nawiązuje się głęboka więź. Evi z trudem otwiera się na pomoc terapeutki Ady, która odkrywa toksyczne relacje w rodzinie dziewczyny, szczególnie z dominującą matką, Lucyną. Po wyjściu ze szpitala Evi dowiaduje się o dawnych uczuciach Leszka, jednak ich relacja pozostaje napięta. Wkrótce rodzice zmuszają ją do pracy w Warszawie, co Evi odreagowuje alkoholem i marihuaną.

W tym czasie rodzina przechodzi burzliwe przemiany: brat Evi, Waldi, żeni się z Basią, ale później zdradza ją i zakłada nową rodzinę. Kazia wciąż przebywa w zakładzie psychiatrycznym, a jej starsza córka Jasia przejmuje opiekę nad wnuczką Elżunią po samobójczej śmierci Justyny. Evi coraz bardziej oddala się od matki, pogłębia się jej depresja. Po kolejnej próbie samobójczej wraca do Kochanowa, gdzie Kazia i Ada pomagają jej odnaleźć sens życia.

Poznaje Ryszarda Retnera i nawiązuje z nim stabilną relację, choć unika formalizacji związku. Lucyna, nie mogąc już kontrolować córki, wycofuje się z życia publicznego. Gdy Evi zachodzi w ciążę i rodzi syna Jacka, jej życie zaczyna się stabilizować. Jednak w cieniu tej stabilności pojawiają się nowe dramaty: choroba Waldka, jego śmierć i rozpad Evi – kobieta pogrąża się w rozpaczy i alkoholizmie. Ryszard oraz ich syn Jacek próbują pomóc jej wrócić do zdrowia.

Lucyna, starzejąca się i chora, zbliża się do śmierci, próbując odnaleźć spokój i zrozumienie dla własnych błędów. Evi również zaczyna pojmować, że mimo wszystko matka kochała ją po swojemu. W ostatnich chwilach Lucyna pragnie pojednania z córką, lecz śmierć przychodzi, zanim w pełni je osiągnie.

Evi dowiaduje się o chorobie matki, Lucyny, od bratowej Aleksandry, która również po śmierci Lucyny w 2000 roku chłodno informuje ją o pogrzebie i przekazuje klucze do mieszkania zmarłej. Evi, mimo trudnej relacji z matką, odwiedza jej mieszkanie, odnajdując rodzinne pamiątki i dokumenty, lecz czuje niedosyt z powodu brakujących pudeł na stryszku. Po śmierci Lucyny pogrąża się w alkoholizmie, co prowadzi do zaniedbań wobec syna Jacka, nad którym opiekę przejmuje jego ojciec, Ryszard.

W kolejnych latach Evi nawiązuje bliższy kontakt z synem, dzieli się wspomnieniami i rodzinnymi zdjęciami. Po śmierci Ryszarda w 2013 roku i babci Kazi, Evi popada w głębszą depresję. Przeprowadza się do Kalinki, gdzie wspomina dzieciństwo i rodzinne tajemnice, aż w końcu umiera w 2015 roku. Jej syn Jacek chowa ją zgodnie z jej wolą obok Ryszarda i sprzedaje mieszkanie, zyskując środki na nowe życie w Warszawie. Wkrótce rodzi mu się córka, Arletta, z partnerką Weroniką.

Równolegle w Niemczech Karl Schneider próbuje pomóc młodszemu bratu Johannowi odnaleźć dowód jego urodzenia z 1944 roku. Ich poszukiwania prowadzą ich na Mazury i do Kalinki, gdzie Karl dowiaduje się o rodzinnych więzach z Genowefą Szczepanik i jej bratem Zygmuntem – przodkami Jacka. Karl spotyka Jacka na cmentarzu, co zapoczątkowuje ich korespondencję i wspólne próby rozwikłania historii rodzinnej.

Po śmierci Johanna w 2023 roku, Karl dzieli się prochami brata i w liście do Jacka zaprasza go do Niemiec. Jacek, poruszony, decyduje się kontynuować badania nad genealogią. Odkrycie zdjęcia ojca na starej kliszy oraz ciekawość córki wzmacniają jego determinację. Śmierć Karla na początku 2024 roku jeszcze silniej motywuje Jacka do odnalezienia kuzynostwa i przyrodniej siostry, zamykając jeden rozdział historii i otwierając nowy – pełen rodzinnych poszukiwań i pojednań.

Nazwisko i wyznanie da się zmienić, korzeni można się tylko wyprzeć

Kilkuletnia Basia Lotze nie potrafi zrozumieć, dlaczego na każdym kroku musi zmagać się z kpinami i upokorzeniami ze strony rówieśników i dorosłych. Dopiero wiele lat później odkrywa, że dzieje jej przodków obfitują w bolesne doświadczenia, które zrodziły wzajemne żale i konflikty rzutujące na losy kilku pokoleń. Praprzyczyną nieszczęść, jakie spadają na małżeństwo Eriki i Bernarda Lotzów - rodziców Basi, jest ich pochodzenie. Jako potomkowie niemieckich osadników, którzy osiedli na Mazowszu, czują się wyobcowani z polskiej społeczności, od której dzieli ich też wyznanie. Na własnej skórze odczuwają również skutki represji, jakim po II wojnie światowej poddano w Polsce osoby o niemieckich korzeniach. Jak młoda dziewczyna poradzi sobie w otoczeniu, które widzi w niej intruzkę? A może jedyną szansą na spokojne życie jest wyparcie się swojej rodziny?

Nienawiść i strach może łączyć równie mocno co miłość.

Choć od II wojny światowej minęło już wiele lat, niemieckie pochodzenie wciąż jest przyczyną nieszczęść, jakie spotykają coraz mocniej podupadających na zdrowiu Erikę i Bernarda Lotzów oraz ich dorastające córki. Bolesne sprawy z przeszłości nadal są źródłem wzajemnych żalów i rodzinnych konfliktów.
Erika traci nadzieję, że kiedykolwiek pozna tajemnice ukrywane przez starsze pokolenie. Spośród jej trzech córek jedynie najmłodsza – Basia – podziela zainteresowanie matki. Pozostałe zachowują, każda na swój sposób, bardziej pragmatyczne podejście do życia. Co wybiorą: pamięć o doznawanych przez lata krzywdach czy ulgę zapomnienia i wolność od dawnych rodzinnych traum?

Ile poświęcisz, by wyzwolić się spod jarzma przeszłości?
Lata osiemdziesiąte XX wieku. Czas nie jest łaskawy dla rodziny Lotzów: Erika i Bernard borykają się z coraz poważniejszymi problemami zdrowotnymi, a ich córki, uwikłane w trudne relacje, nie potrafią znaleźć wspólnego języka ani ze sobą, ani z rodzicami. Nastoletnia Basia zaczyna zauważać, że niemieckie pochodzenie jej bliskich jest dla mieszkańców Cacanki solą w oku.
Mimo mijających lat, nadal nie akceptują obecności Lotzów, przez co młoda dziewczyna musi się mierzyć z poczuciem osamotnienia i wyobcowania. Tylko Wojtek, z którym połączyła ją pasja do muzyki, rozumie i wspiera Basię. Młodzi zakochani planują wspólne życie w Cacance i starają się ignorować tkwiące w lokalnej społeczności zadry z dawnych lat. Zadanie to okazuje się jednak trudniejsze, niż ktokolwiek przypuszczał…
Popołudniowy wiaterek przyjemnie muskał jej policzki i dotleniał wszystkie zakamarki głowy. Wygodnie oparła dłonie o ławkę. W skupieniu obserwowała swoją najmłodszą pociechę doglądającą ich dobytku.

„Ona też sobie poradzi” – myślała, uśmiechając się w duchu. „Może będzie miała tyle siły, że odkryje wszystkie rodzinne tajemnice? Tylko ona jest tak wszystkiego ciekawa i dociekliwa, więc chyba o przeszłość mogę być spokojna. Ona da radę”