Globalna rzeczywistość czy nieustannie zachodzące zmiany we wspólnej polityce językowej krajów Unii Europejskiej to tylko niektóre czynniki wpływające na konieczność ciągłego podnoszenia kompetencji przez nauczycieli języków obcych. Książka „Glottodidaktik früher, heute und morgen” jest rozwinięciem idei projektu, który w 2012 roku został uhonorowany nagrodą European Laguage Label przyznawanej za innowacyjne rozwiązania metodyczne i dydaktyczne w nauczaniu języków obcych. Tom obejmuje 11 artykułów, których tematyka oscyluje wokół 4 kręgów tematycznych: wielojęzyczności, strategii uczenia się i nauczania / koncepcji na zajęcia z języka obcego (m.in. praca z tekstami prasowymi, filmem), a także refleksyjnego nauczania (m.in. mowa ciała nauczyciela, nauczanie języka w obcym kraju) oraz potrzeb uczniów dyslektycznych, niewidomych/ słabowidzących oraz seniorów. Bogata tematyka zebranych artykułów wskazuje na wielość problemów, z którymi musi się zmierzyć współczesna glottodydaktyka oraz idei, z których mogą czerpać nauczyciele języków obcych, chcąc efektywnie nauczać. Podejmowane tematy mogą stanowić inspirujące źródło do dalszych badań naukowych. Abstrakt (ger)

Publikacja ma charakter monografii trójautorskiej, przygotowanej we współpracy międzyuczelnianej (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza). Programy studiów filologicznych polskich uczelni podlegają ciągłej ewolucji, aby dopasować się do oczekiwań zmieniającego się rynku pracy i zwiększyć szanse zatrudnienia swoich absolwentów. Zmiany w profilu kształcenia filologów są niekiedy bardzo istotne. W niniejszej publikacji analizowane są trzy obszary, w których otwarcie się filologii na karierę zawodową absolwentów w, szeroko rozumianym, przedsiębiorstwie jest szczególnie widoczne: są to współpraca uczelni z otoczeniem gospodarczym, przygotowanie studentów do porozumiewania się w JO w kontekstach specjalistycznych oraz kształcenie nauczycieli LSP, umiejących odpowiedzieć na oczekiwania specyficznych grup odbiorców. Analizie poddano programy studiów sześciu popularnych filologii, tj. anglistyki, germanistyki, romanistyki, iberystyki, italianistyki oraz rusycystyki. Autorki podjęły się próby opisu form i sposobów kształcenia uniwersyteckiego na kierunkach neofilologicznych przez pryzmat głównych założeń glottodydaktyki specjalistycznej. Monografia jest więc z jednej strony zapisem faktycznego stanu rzeczy, jaki można zaobserwować na przykładzie oferty programowej studiów neofilologicznych w Polsce, ale z drugiej ilustracją, w jaki sposób i w jakim wymiarze teoretyczne i metodyczne założenia glottodydaktyki specjalistycznej ważą na kształcie każdego programu kształcenia przygotowującego do zawodu.