Nitrogliceryna niepokoju : reportaże, portrety, rozważania o dziennikarstwie

Książka

W koszyku

oceń

Nitrogliceryna niepokoju : reportaże, portrety, rozważania o dziennikarstwie / Leila Guerriero ; przełożyły Bogumiła Lisocka-Jaegermann i Beata Szady ; wybór i wstęp Beata Szady. - Wydanie pierwsze. - Warszawa : Wydawnictwo Dowody, 2023. - 274, [5] stron ; 21 cm.

(Seria Reporterska)

Autor

Guerriero Leila (1967- ) Autor Lisocka-Jaegermann Bogumiła (1956- ) Tłumaczenie Szady Beata (1984- ) Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura argentyńska

Temat

Dziennikarstwo Dziennikarze i dziennikarki

Gatunek

Antologia Dzienniki Esej Portret literacki Reportaż

Dziedzina i ujęcie

Media i komunikacja społeczna

Tytuł serii

Seria Reporterska

Instytucja

Wydawnictwo Dowody

„Guerriero niezbicie dowodzi, że dziennikarstwo może być również jedną ze sztuk pięknych i tworzyć dzieła o wysokiej wartości, nie rezygnując przy tym z podstawowego obowiązku, jakim jest informowanie” - napisał Mario Vargas Llosa. Twórczość Leili Guerriero - najlepszej reporterki w Ameryce Łacińskiej - charakteryzuje się gracją stylu, dziennikarskim profesjonalizmem i pokorą.

Nitrogliceryna niepokoju to wybór jej tekstów przygotowany specjalnie dla polskiego czytelnika. Są tu portrety oddanych żon Borgesa i Onettiego, które po ich śmierci zarządzają narracją o słynnych pisarzach, a także najsłynniejszej tancerki tanga („Tango jest jak akt miłości. Podchodzisz, muskasz nogi mężczyzny, a potem agresywnie zahaczasz i blokujesz. I to jest orgazm”). Reportaże o przyjaźni niemożliwej, o antropologach identyfikujących szczątki ofiar dyktatury argentyńskiej, o cmentarzu na Malwinach (Falklandach), o którym przez lata Argentyńczycy nic nie wiedzieli. Eseje i felietony o perwersyjnym sposobie poznawania świata na city tours, o zawodowych pokusach dziennikarzy czy wreszcie o biznesie strachu, który polega na kontrolowaniu nitrogliceryny niepokoju tak, żeby nie wysadziła piszącego w powietrze. Jak zauważa dziennikarka w jednym z esejów, warto dostrzec różnicę między pisaniem „poprawnym” a „obrzydliwie dobrym” – i urzeczywistniać to drugie. Leila Guerriero pisze obrzydliwie dobrze.

zob. w.bibliotece.pl

Pliki multimedialne:

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 387639 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca języka

Tekst w przekładzie z języka hiszpańskiego.

Uwaga dotycząca nagrody

Nagroda Premio Nuevo Periodismo CEMEX+FNPI za reportaż pt.: Krzyk kości, 2010